Poëzie

…..vannacht heb ik mijn verleden achter mij gelaten. Het beeld, de ervaring is opgenomen in heel mijn wezen. Mijn daden, emoties, ervaringen, mijn woede, verdriet, machteloosheid, mijn blijheid, verwachtingen, liefde, mijn kennis, mijn onkunde, …..heel mijn leven is gecomprimeerd tot een zuiver, massief blok.
Een enorm blok.
Zwart, hard als staal, het licht absorberend.

Een zuiver vierkante piramide die ver boven de aarde uitrijst, mijn hele leven bevattend. Hij ontsiert het landschap in zijn massiviteit, maar tevens is hij een tempel, een wonder, een object voor verering. Mysterieus, machtig, onvatbaar.

….. vannacht stond ik bovenop dit blok van mijn verleden, ontspannen leunend op de muur van beschaving die zich links en rechts van mij tot in de oneindigheid uitstrekte.
En ik dankte het blok dat hij me uit de duisternis naar dit punt gebracht had, uitkijkend over de muur van maatschappelijke conventies.
Vóór mij ontvouwde zich een lieflijk landschap. Groene heuvels bezaaid met gras en bloemen, een lichte bries en een warme, aangename zon. Het gekwetter van vogels klonk op.

….. vannacht heb ik mijn verleden achter mij gelaten. Ik sta nu aan de voet van de muur. Ik voel zijn macht in mijn rug. Ik ben klein maar mijn hart is vrij, ik ben licht. De horizon lokt en met mijn knapzak begeef ik me op pad. Als de dwaas uit de tarot stap ik een nieuw leven binnen. Ik ga rechtuit, de muur achter mij latend. Me openstellend voor wat de weidsheid voor mij in petto heeft.

…..vannacht heeft mijn reis een aanvang genomen en ga ik op pad om opgenomen te worden door de wind.

Je hoeft me niet te geloven

Eerlijk gezegd weet ik niet eens of ik mezelf nog vertrouw

Het was altijd de bedoeling om je te schrijven

Ik zit hier aan mijn werktafel

Buiten schijnt de zon en ik heb de dunne gordijnen dichtgetrokken

Een transparant schild tegen de warmte en het felle licht

Mijn cursor knippert uitnodigend

Schrijven is liegen

Ik zal je schrijven

Het feit dat je ogen op afstand zijn maakt het makkelijker

Onbekeken voel ik me het veiligst

Het licht verandert

Een wolk is voor de zon geblazen

Witheet probeert de zon haar weg te branden, maar de wolk houdt stand

Haar fluffigheid is onbrandbaar

In zich draagt ze al het water

Als een langgerekte ademtocht stuur ik je mijn woorden

Zij vibreren zwijgend

26 letters heb ik tot mijn beschikking

26 symbolen om levens te verwekken, doodvonnissen te tekenen

Cijfers om…

De mogelijkheden zijn eindeloos en ik bevind me op een dun koord

Als ik val zal er geen bodem zijn

Ik hoor je fluisteren dat ik het allemaal niet zo serieus moet nemen

'Lach eens,' zeg je. ' Je mond staat zo zuur.'

Maar ik weet beter. Mijn geknepen lippen zijn mijn schild

Ze houden jouw blik buiten

Het is onduidelijk of er nog iemand rondloopt die begrijpt wat ik zeg

Iets heeft mijn vingers overgenomen

Stuurt ze aan op een ritme, met een overtuiging

Als een dans, een sensuele tango

Bestaat er een dans die het ritme van qwerty volgt?

Ik hoop dat de qwerty in je hoofd walst

Je zelfververzekerd bij de hand pakt

Zijn hand leidend op je rug legt en je meevoert in een werveling die je mee laat draaien met de planeten

Je bent niet meer alleen

Samen spannen jullie rond en rond en rond

Zo snel dat uiteenspatten onvermijdelijk is

Als een zeepbel

Elke droom moet ooit eindigen en het spijt me dat ik je het slechte nieuws moet brengen

Er was niemand anders

Er is niemand anders

Al je vrienden zijn verloren

Hoe komt het dat bij het schrijven leed en verdriet

moord en doodslag

meer aandacht krijgen dan enthousiasme en genieting?

Dat het bloed dat door je aderen stroomt

waardoor je op wilt springen en je lief wilt omhelzen

minder actie teweeg brengt

dan de verbetenheid waarmee je haar op fouten betrapt?

Dat de vreugde waarmee je je kinderen

bij de hand wilt pakken om een rondje te dansen

minder spontaan tot uitbarsting komt

dan de hand met de corrigerende tik?

Dat het makkelijker is om achter dingen aan te draven

die buiten je bereik liggen

dan om stil te staan bij wat je hebt?

Dat de liefde die je voor je gezin voelt

minder tot daden leidt

dan de vluchtige affaire met je secretaresse?

Dat de tijd en aandacht

die je aan je familie zou kunnen besteden

verloren gaat in stapels werk?

Waar leef je voor?

Voor wie doe je het allemaal?

Hoe lang ga je het nog volhouden?

Steek je kop in het zand en ga daar maar eens over nadenken.

Het masker van het huis

heeft een blind oog

voor de wereld buiten haar ramen

Het masker van het huis

heeft een groot oog

voor de chaos binnen haar muren

Omdat het niets opleverde om

liggend op achttien matrassen

gekweld te worden

door een zeurende erwt

heeft ze haar prinsessenjurk

omgeruild

In een niets verhullende

zwartlederen outfit

met stiletto hakken

verkoopt ze nu

na het controleren van haar tikkie

haar prins een paar stevige

trappen in zijn ballen

(Geschreven nav een column in de Volkskrant over FinDom (Financiële Dominantie), een nieuw fenomeen in de SM wereld)