…..vannacht heb ik mijn verleden achter mij gelaten. Het beeld, de ervaring is opgenomen in heel mijn wezen. Mijn daden, emoties, ervaringen, mijn woede, verdriet, machteloosheid, mijn blijheid, verwachtingen, liefde, mijn kennis, mijn onkunde, …..heel mijn leven is gecomprimeerd tot een zuiver, massief blok.
Een enorm blok.
Zwart, hard als staal, het licht absorberend.
Een zuiver vierkante piramide die ver boven de aarde uitrijst, mijn hele leven bevattend. Hij ontsiert het landschap in zijn massiviteit, maar tevens is hij een tempel, een wonder, een object voor verering. Mysterieus, machtig, onvatbaar.
….. vannacht stond ik bovenop dit blok van mijn verleden, ontspannen leunend op de muur van beschaving die zich links en rechts van mij tot in de oneindigheid uitstrekte.
En ik dankte het blok dat hij me uit de duisternis naar dit punt gebracht had, uitkijkend over de muur van maatschappelijke conventies.
Vóór mij ontvouwde zich een lieflijk landschap. Groene heuvels bezaaid met gras en bloemen, een lichte bries en een warme, aangename zon. Het gekwetter van vogels klonk op.
….. vannacht heb ik mijn verleden achter mij gelaten. Ik sta nu aan de voet van de muur. Ik voel zijn macht in mijn rug. Ik ben klein maar mijn hart is vrij, ik ben licht. De horizon lokt en met mijn knapzak begeef ik me op pad. Als de dwaas uit de tarot stap ik een nieuw leven binnen. Ik ga rechtuit, de muur achter mij latend. Me openstellend voor wat de weidsheid voor mij in petto heeft.
…..vannacht heeft mijn reis een aanvang genomen en ga ik op pad om opgenomen te worden door de wind.
Je hoeft me niet te geloven
Eerlijk gezegd weet ik niet eens of ik mezelf nog vertrouw
Het was altijd de bedoeling om je te schrijven
Ik zit hier aan mijn werktafel
Buiten schijnt de zon en ik heb de dunne gordijnen dichtgetrokken
Een transparant schild tegen de warmte en het felle licht
Mijn cursor knippert uitnodigend
Schrijven is liegen
Ik zal je schrijven
Het feit dat je ogen op afstand zijn maakt het makkelijker
Onbekeken voel ik me het veiligst
Het licht verandert
Een wolk is voor de zon geblazen
Witheet probeert de zon haar weg te branden, maar de wolk houdt stand
Haar fluffigheid is onbrandbaar
In zich draagt ze al het water
Als een langgerekte ademtocht stuur ik je mijn woorden
Zij vibreren zwijgend
26 letters heb ik tot mijn beschikking
26 symbolen om levens te verwekken, doodvonnissen te tekenen
Cijfers om…
De mogelijkheden zijn eindeloos en ik bevind me op een dun koord
Als ik val zal er geen bodem zijn
Ik hoor je fluisteren dat ik het allemaal niet zo serieus moet nemen
'Lach eens,' zeg je. ' Je mond staat zo zuur.'
Maar ik weet beter. Mijn geknepen lippen zijn mijn schild
Ze houden jouw blik buiten
Het is onduidelijk of er nog iemand rondloopt die begrijpt wat ik zeg
Iets heeft mijn vingers overgenomen
Stuurt ze aan op een ritme, met een overtuiging
Als een dans, een sensuele tango
Bestaat er een dans die het ritme van qwerty volgt?
Ik hoop dat de qwerty in je hoofd walst
Je zelfververzekerd bij de hand pakt
Zijn hand leidend op je rug legt en je meevoert in een werveling die je mee laat draaien met de planeten
Je bent niet meer alleen
Samen spannen jullie rond en rond en rond
Zo snel dat uiteenspatten onvermijdelijk is
Als een zeepbel
Elke droom moet ooit eindigen en het spijt me dat ik je het slechte nieuws moet brengen
Er was niemand anders
Er is niemand anders
Al je vrienden zijn verloren
Hoe komt het dat bij het schrijven leed en verdriet
moord en doodslag
meer aandacht krijgen dan enthousiasme en genieting?
Dat het bloed dat door je aderen stroomt
waardoor je op wilt springen en je lief wilt omhelzen
minder actie teweeg brengt
dan de verbetenheid waarmee je haar op fouten betrapt?
Dat de vreugde waarmee je je kinderen
bij de hand wilt pakken om een rondje te dansen
minder spontaan tot uitbarsting komt
dan de hand met de corrigerende tik?
Dat het makkelijker is om achter dingen aan te draven
die buiten je bereik liggen
dan om stil te staan bij wat je hebt?
Dat de liefde die je voor je gezin voelt
minder tot daden leidt
dan de vluchtige affaire met je secretaresse?
Dat de tijd en aandacht
die je aan je familie zou kunnen besteden
verloren gaat in stapels werk?
Waar leef je voor?
Voor wie doe je het allemaal?
Hoe lang ga je het nog volhouden?
Steek je kop in het zand en ga daar maar eens over nadenken.
Het masker van het huis
heeft een blind oog
voor de wereld buiten haar ramen
Het masker van het huis
heeft een groot oog
voor de chaos binnen haar muren
Omdat het niets opleverde om
liggend op achttien matrassen
gekweld te worden
door een zeurende erwt
heeft ze haar prinsessenjurk
omgeruild
In een niets verhullende
zwartlederen outfit
met stiletto hakken
verkoopt ze nu
na het controleren van haar tikkie
haar prins een paar stevige
trappen in zijn ballen
(Geschreven nav een column in de Volkskrant over FinDom (Financiële Dominantie), een nieuw fenomeen in de SM wereld)